โรคไม่ติดต่อเรื้อรัง (Non-communicable diseases, NCDs) เกิดจากพฤติกรรมสุขภาพและการมีวิถีชีวิตที่ไม่เหมาะสม เป็นปัญหาสาธารณสุขสำคัญที่ทำให้เกิดอัตราการเสียชีวิตมากที่สุดทั้งในระดับโลกและประเทศไทย โดยทั่วโลกตั้งเป้าหมายการลดอัตราการเสียชีวิตก่อนวัยอันควรด้วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรังลง 1 ใน 3 ของอัตราเสียชีวิตในปัจจุบันภายในค.ศ. 2030 หลายประเทศทั่วโลกได้พัฒนาแนวทางการต่อสู้กับปัญหาดังกล่าวด้วยเวชศาสตร์วิถีชีวิต (Lifestyle Medicine) ซึ่งเป็นเวชปฏิบัติที่ใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ประกอบด้วย ‘6 เสาหลัก’ ได้แก่ อาหาร/โภชนาการ กิจกรรมทางกาย การเลิกบุหรี่ การลดอันตรายจากการใช้แอลกอฮอล์ การนอนหลับและความเครียด และการสร้างความสัมพันธ์ทางสังคม โดยมุ่งเน้นการป้องกันโรคทั้งในระดับปฐมภูมิ ทุติยภูมิ และตติยภูมิ รวมถึงการทำให้สภาวะโรคกลับสู่ปกติ

          สำหรับประเทศไทย แพทยสภาได้อนุมัติให้มีการฝึกอบรมแพทย์ประจำบ้านสาขาเวชศาสตร์ป้องกัน แขนงเวชศาสตร์วิถีชีวิต เริ่มปีพ.ศ. 2566 โดยความร่วมมือระหว่างกรมอนามัยและสมาคมเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย และได้พัฒนาหลักสูตรนักบริหารระดับสูงด้านเวชศาสตร์วิถีชีวิต (นบส.วช.) ขึ้นโดยปรับปรุงจากหลักสูตรฝึกอบรมแพทย์ประจำบ้านสาขาเวชศาสตร์ป้องกัน แขนงเวชศาสตร์วิถีชีวิต ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากสสส.ในการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2562 เป็นต้นมา เพื่อพัฒนาศักยภาพของแพทย์ที่มีประสบการณ์ในการให้บริการสุขภาพแก่ผู้ป่วยโรค NCDs ให้มีความรู้และทักษะสำคัญในการบริหารจัดการและพัฒนาบริการสุขภาพแนวใหม่ด้วยการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพของผู้ป่วยให้เหมาะสมกับวิถีชีวิตของผู้ป่วยและครอบครัวด้วยหลักการของเวชศาสตร์วิถีชีวิตโดยเน้นการเสริมพลังอำนาจให้แก่ผู้ป่วยและครอบครัวในการสร้างเสริมสุขภาพ ป้องกันโรคและดูแลตนเอง โดยมีแพทย์และบุคลากรสุขภาพเป็นผู้ให้การสนับสนุนนอกเหนือจากการได้รับการรักษาด้วยการแพทย์แผนปัจจุบัน รวมถึงการสร้างทีมบริการสุขภาพที่มีประสิทธิภาพและสามารถใช้ประโยชน์จากสิ่งแวดล้อมทางกายภาพและสังคมของผู้ป่วยมาประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดต่อการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพและการจัดการปัญหาสุขภาพของตนเองได้อย่างมีประสิทธิภาพ

          โดยในการดำเนินการดังกล่าวจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีผู้ให้บริการสุขภาพที่ไม่ใช่แพทย์ในสาขาวิชาชีพต่างๆที่มีความรู้ความเข้าใจและทักษะในการให้บริการสุขภาพด้วยหลักการของเวชศาสตร์วิถีชีวิตในลักษณะของการโค้ชเพื่อมาทำงานร่วมกันกับแพทย์และผู้ป่วยเพื่อให้เกิดผลลัพธ์ทางสุขภาพที่ดีของผู้ป่วยและความสามารถในการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตเพื่อให้เกิดพฤติกรรมสุขภาพที่ดีอย่างมีประสิทธิภาพและยั่งยืน โดยในปี พ.ศ. 2566 สสส.ได้สนับสนุนงบประมาณในการพัฒนาหลักสูตรเวชศาสตร์วิถีชีวิตสำหรับผู้ให้บริการสุขภาพที่ไม่ใช่แพทย์ (Lifestyle Medicine for Non-MD: LMN) ให้แก่มูลนิธิศาสตราจารย์นายแพทย์สมบูรณ์วัชโรทัย โดยมีรศ.ดร.นพ.ภูดิท เตชาติวัฒน์ เป็นหัวหน้าโครงการฯ ซึ่งสมาคมฯได้เล็งเห็นประโยชน์ของโครงการฯ จึงได้นำผลงานของโครงการฯมาพัฒนาต่อยอดเพิ่มเติมหัวข้อและรายละเอียดต่างๆรวมถึงกระบวนการจัดอบรมให้ทันสมัยมากยิ่งขึ้น